tag:blogger.com,1999:blog-23033793245588110482024-03-14T12:22:05.970+08:00Mga Kwentong UposUnknownnoreply@blogger.comBlogger20125tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-80253152276490469722011-02-23T22:58:00.004+08:002011-02-23T23:18:30.461+08:00Kwentong Upos<span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; "><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">(isa sa mga origin ng pangalan ng blog ko. yan talaga ang original na pangalan ng entry na to. nahukay ko lang sa notes ng facebook.)</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Pre yosi?”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Eto may isa pa’ko.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em>*sindi. hithit. buga.*</em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em><br /></em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Dito muna tayo. Hintayin mo nang matapos yung nasa #5. Tatayo na yan, alas otso na e. Pag lumagpas ng alas nuebe dito yan, pingot ang abot nyan sa Erpat nya.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><a name='more'></a><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Hindi naman ako maglalaro e. Walang pera ngayon, saktong pang-yosi lang. Tsaka tetext ko pa si ‘Binibini ng buhay ko’.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Tado! May boypren na yun ah?! Mahilig ka talaga sa mga may boypren na. Sulutero!”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em><br /></em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em>*hithit. buga*</em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Tinamaan ako e. Nagkataon lang na may boypren na naman yung nagustuhan ko. Tsaka nasa ibang bansa naman yung boypren nya. Malay ba natin kung may iba na yun dun.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Malay din natin kung walang iba yun. Baka nag-iipon na yun. Para pag-uwi dito papakasal na sila. Bigo ka na naman pag nagkataon. Haha!”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Ewan ko. Sana nga walang iba. Sabagay, ok lang naman kung hindi maging kami. Hindi naman ako nanliligaw e. Hindi naman ako nag-eexpect na magugustuhan nya din ako. Basta ako, ok na’kong gusto ko sya.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em><br /></em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em>*pitik. hithit. buga. pitik*</em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Pero pa’no kung gusto ka din pala nya? Kunwari katext mo sya, bigla nya sinabing gusto ka nya. Ano sasabihin mo? Ano gagawin mo?”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Text yun? Edi sasabihin ko mag-kita kami, mag-usap kami. ‘Pag nagkita na kami, doon ko na sasabihin at tatanungin ang lahat. ‘Bakit mo’ko nagustuhan?’, ‘Paano boypren mo?’, ‘Ano balak mo?’. Yun. Depende sa sagot nya kung kakagat ako. Dapat sigurado na’ko bago ko simulan ang yung magiging plano ko sa buhay kasama sya. Mahirap na, baka pumalya na naman. Ilang beses na nasira mga plano ko, nadala na’ko.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em><br /></em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em>*hithit. buga*</em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Pa’no kung one night stand lang pala ‘yung gusto nya mangyari? Papayag ka””</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Ewan ko. Ipokrito ako kung hihindi ako, pero para ko na rin sinabing yun lang ang habol ko sa kanya ‘pag pumayag ako agad. Nirerespeto ko yun e. Hindi ko din iniisip na mangyayari sa’min yun. Pero pwede ding pumayag ako, pero with feelings naman yung mangyayari, hindi puro libog lang. Papatunayan kong hindi yun ang habol ko sa kanya. Papatunayan kong seryoso ako sa kanya.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Mahal mo ba? O pampalimot lang sa ex mo?”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Nung nakilala ko sya. Unti-unti ko natutunang kalimutan yung ex ko. Tatlong taon din bago ko nakalimutan ‘yung ex ko e. Ewan ko ba, makapit ‘yung kamandag. Tapos nung nakilala ko ‘tong ngayon, biglang maniobra yung naramdaman ko. Huli nya agad ako sa unang tingin e. Crush lko lang sya dati e. Tapos habang tumatagal na nakikilala ko sya, lumalala na yung nararamdaman ko.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em><br /></em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em>*hithit. buga. pitik.*</em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Tsktsk! Inlab si mokong ah! Haha!”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Gago! Ganun talaga! Hindi naman habambuhay e sa dota, facebook at basketball lang iikot ang bawat araw ko.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Maganda naman kaya yan? Haha!”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Kelan ba’ko nainlab sa hindi maganda? Tsaka hindi naman ako nainlab sa mukha nya. Basta, sapul agad puso ko unang tingin pa lang.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Edi ligawan mo na. Make or break kung kakaliwain nya si boypren nya.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Mahirap makarma e. Baka maging kami nga, tapos sa bandang huli masusulot din ng iba. ‘Yoko ng ganun. Tingnan mo si ex ko. Sinulot ko din dati yun. Sa bandang huli iniwan din ako. Hintayin ko na lang siguro kung magkikita pa kami. Kung magiging kami, magiging kami.”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Nasa ‘yo na yan. O tapon mo na yosi mo! Filter na lang yan o! Haha!”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em><br /></em></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><em>*hithit. buga. hithit. buga. pitik yosi.*</em></p></span><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-15502730064382376382011-02-23T22:54:00.003+08:002011-02-23T23:18:21.407+08:00Otso-otso<span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; "><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Linggo. Araw naming magto-tropa. ‘Matik na ang araw na yun para sa amin. Dahil sa pare-parehong walang pasok (dahil pare-parehong tambay), basketball day ang linggo para sa’min. Kusa kaming magtitipon-tipon sa harap ng computer shop na tambayan namin kapag hindi kami nagbabasketball. Kaunting kwentuhan. Magpapakiramdaman ang bawat isa kung handa na kaming isugal ang hindi pagkain ng almusal at tanghalian para sa sport na naging dahilan kung bakit kami nabuo. Kapag sa tingin o tantya ng bawat isa ay handa na ang bawat isa, sabay sabay kaming tatayo at sabay sabay ding magsasabi ng “Tara!”</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><a name='more'></a><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Hindi ko alam kung sino sino ang unang magkakasama at magkakalaro sa amin (o sa kanila) noon. Pero alam kong hindi ko pa sila barkada nung bandang 1st year high school ako. Madalas ko makita ang ilan sa kanila na naglalaro ng kung ano-ano dati (hindi pa basketball). Natatandaan ko pa minsan, naglalaro sila noon ng card game sa kalsada. Nilapitan ko sila para sana makinuod at maki-isyoso sa laro nila. Kaso paglapit ko ay siya namang tayuan nila isa-isa, tatago na daw nila. Naiwan akong pinapanuod ang sementadong daan na kanina ay kinaroroonan ng mga mababait na bata. Nang matauhan ako e agad din akong umalis, na siya namang pagbalik nila para maglaro ulit.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Isang araw na galing ako sa shop na dati kong tambayan, nakita ko silang naglalaro ng basketball, with matching drills pa. Nakinuod ako na sa awa naman ni Lord ay hindi sila umalis. Nuod lang ako. Nang hindi na makatiis, ako itong si mayabang at feeling close na nakisali at nakilaro sa kanila. Kilala din naman nila ako kahit paano, kakilala pero hindi kaibigan. At sa pakikipag-laro kong ‘yon nag-umpisa ang lahat. Pagkatapos maglaro e magkakasama na kaming lumalaklak ng ice tubig.. na ginagawa pa din namin hanggang ngayon.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Madaming tao sa court pagdating namin. Hindi lang kami ang may karapatang magsama-sama tuwing linggo. May ilan ding magto-tropa ang nagre-reunion tuwing linggo at magkakasamang dadayo sa lugar namin. Para lumaban sa mga ‘powerhouse players’ ng barangay namin na sa court na ata natutulog.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Powerhouse players o mga basketbolistang tambay. Sila yung mga ka-barangay ko na hindi naman magkakatropa pero sa tuwing may dayo ay nagsasanib pwersa sila para lang matalo ang mga dayo. May sariling lakas o strengths ang mga ‘player’ sa barangay namin, at sa tingin ko ay walang weaknesses dahil tinatakpan nila ng kanilang super skill – ang panggugulang.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Noong nire-renovate pa ang court sa barangay namin, madalas din kaming dumayo sa kalapit na barangay para lang maglaro. Para kaming mga kampon ni Jordan na nagtitipon-tipon tuwing linggo at sabay sabay na mag-aalay-lakad papunta sa kabilang barangay sa loob ng humigit kumulang bente minutos, pagkatapos maglaro e sabay sabay uli maglalakad pauwi.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Hindi kaso sa’min kung may makalaban kaming taga-doon sa barangay na dinayo namin o wala. Kung meron, larga. Kaso tablado ang ilan sa amin, hindi makakapaglaro. Magiging taga-hawak siya o sila ng wallet at cellphone ng mga maglalaro sa hanay namin, taga-bantay ng mga tsinelas ng mga maglalaro na gusto ang nakayapak, at taga-bili ng ice-tubig. Kung wala naman kaming makalaban, kami kami mismo ang magro-royal rumble sa court. Tatluhan ang laban namin sa gano’ng pagkakataon. Miss-missan, ang unang tatlong tao na maka-shoot, magkaka-kampi, ang susunod na tatlong makaka-shoot, magkaka-kampi. Ang matitira, maghihintay na may magsabing “Ayawan na!” at uuwing buong-buo ang pagkatao, samantalang ang mga kasama nya’y nanlilimahid sa pawis.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Pustahan ang laban kapag limahan ang laro. Kadalasan malaki ang pot money kapag may dayo. Sa gano’ng pagkakataon ay may maipantatawid gutom na naman ang mga basketbolistang tambay sa amin na ginawa nang hanapbuhay ang basketbol para may makain sila.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Hindi basta-basta ang mga basketbolistang tambay sa amin, hindi sila maglalaro kung hindi pustahan ang laro. Hindi nila trip ang larong ice tubig lang ang magiging premyo ng mananalo. At pag naglaro naman sila lalo na kung may dayo, aba! Pusta mo na pati bahay mo! Pihado mananalo sila. May work ethic kasi ang mga ‘players’ sa amin. Magaling na magbasketball, magaling pa manggulang. San ka pa?! Secure na secure ang pusta mo. Walang magagawa ang mga kawawang dayo sa panggugulang ng mga ‘players’ namin. Kung papalag sila’t magrereklamo, kuyog sila kung saka-sakali. Talo na sa laro at pusta, matatalo pa sa pampagamot sa sarili.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Tapos na ang laro ng ‘players’ ng barangay namin laban sa mga dayo. Syempre panalo ang home team. Parang namigay lang ng pera ang mga dayo dahil hindi pwedeng hindi pwede kapag nag-call ng violation ang mga ‘players’ namin. Kapag sinabing foul, foul. Kapag outside, outside. Kapag traveling, traveling. Kapag ang dayo ang nagpa-foul, katakot-takot na debate ang mangyayari na mauuwi sa miss na gagawin ng pinaka-shooter sa hanay ng mga ‘players’ namin. Kapag na-shoot ang miss, syempre sa home team ang bola. Kapag hindi, magiging honest naman sila’t ibibigay sa mga dayo ang possession. At kapag nangyari yun, asahan ang mala-lintang depensa ng mga ‘players’ namin. Depensa na talaga namang makukulitan at mapipikon ang mga dayo dahil puro hawak, hila, harang at tuhod ang gagawin ng mga ‘players’ namin sa kanila. At hindi pwedeng umangal o humingi ng foul ang mga dayo. Dahil kung nangyari yun. Asahan nilang hinding-hindi ibibigay ng home team ang possession sa kanila. Kung sa unang foul e pinagbigyan sila (dahil sa mintis na miss), sa pangalawang foul e talagang no mercy na. Kung ipaglalaban naman ng mga dayo ang prinsipyo nila’t ipipilit ang foul na hinihingi nila ng katarungan, “Suntukan na lang o?!” ang magiging sagot ng mga ‘players’ namin na magsisimulang mag-evolve sa pagiging ufc fighter. Kung hindi basagulero ang mga dayo, wala silang no choice. Ibibigay nila ang possession, at itutuloy ang larong inaasahan pa nilang mapapanalunan nila.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Pagkatapos ng laro ng mga dayo at mga basketbolistang tambay sa’min. Kami agad ang pinalaro, pero magiging kalaban namin ang mga magugulang na basketbolistang tambay na nanalo lang kanina sa mga kawawang dayo. Binigyan na nga kami ng preview kung paano sila mag-ala-Hitler sa pagdikta ng laro kanina, lalabanan pa ba namin sila?</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Iba ang tingin ng mga ka-barangay naming mahilig magbasketball sa tropa namin. Maliliit lang kasi kami, kaya madalas minamaliit kami. Madalas kami matalo sa pustahan kaya pag nasa court kami, halos lahat ay nagkakandarapang makalaban kami. Easy money sabi nga nila. Madalas na kaming matalo pero wala kaming kadala-dala at patuloy pa rin ang pakikipaglaro sa kanila. Iba daw kami. Ang hindi nila alam e hindi naman pera ang kadalasang habol namin, ayos na sa’min yun magkakasama kaming naglalaro at magkakasamang uuwi na nagtatawanan dahil talo kami. Tinatawanan nila kami dahil iba kami, sa parehong paraan na tinatawanan namin sila dahil pare-pareho sila. Minsan iniisip ko na lang na nagpapatalo lang kami para lang may makain ang mga trabahador ng court.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">No choice kami kundi ang labanan ang mga maskuladong tamad na ‘to. Mga katawang pangdigma pero naka-tengga lang sa bahay at court. Hindi man lang maghanap ng trabaho bukod sa panggugulang sa court. Ako ang nag-miss kung kanino mapupunta ang unang possession. Tingin sa rim, talbog ng bola, hinga ng malalim sabay buga, tira. Pasok, nothing but net pa. Amin ang possession.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Kung ikukumpara sa mga tropa ko at hindi na din sa pagyayabang, ako na ata ang pinakamataas ang accuracy pagdating sa free throw. Hindi ko alam kung paano o bakit, pero nagiging batya ang tingin ko sa rim tuwing titira ako ng free throw. Three pointer talaga ang role ko sa ‘team’ namin. Hindi ko alam kung paano ako nasanay o kung kanino ako natuto. Pero kapag laro, hayaan mo na’ko mag-lay up pero wag mo lang ako pabayaan sa three point area. Yung tipong kapag tumira ako ng walang bantay e pwede mo ng ipusta ang nanay at tatay mo. Sa parehong paraan naman na hindi ako marunong mag-lay up. Kung ano ang pinakamadaling tira e yun pa ang hindi ko alam gawin, pero ang three point na malayo e madali lang sa’kin. Baliktad ako e, madali kasi matuto kapag mahirap ang inuna.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Ako ang naglabas ng bola. Hold muna kay kalaban, tapos pasa kay point guard namin. Punta agad ako sa peyburit pwesto ko, gilid. Nakita ni point guard na libre ako, pinasa. Kaso sabi nya bigay ko daw sa sentro namin dahil medyo payat ang bantay nya. Pero bago pa matapos ni point guard namin ang pagsasalaysay ng trip nyang play e tinira ko na ang bola. Tumbong. Napakamot ng ulo si point guard. Sa isip ko, pampainit pa lang yun. Tinantya ko pa yung pulso ko. Kumbaga sa pusoy dos e pinintahan ko muna ang baraha ko bago ako maglapag. Nilagay ko sa isip ko na papasok na ang mga susunod kong tira. Sa mga sumunod naming possession hanggang matapos ang laro, hindi ko na nahawakan ang bola. Tapos ang laro. Talo kami.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Tawanan kahit talunan. Gano’n kami habang umuuwi. Juice ang trip naming tunggain pagkatapos maglaro para hindi mahalatang talo kami, at juice pa rin ang trip naming inumin pag panalo kami para mahalatang panalo kami. Kaunting sisihan sa kung sino ang mali at kaunting papuri sa kung sino ang naging stand out sa’min sa laro at pang-aasar. Kwentuhan din tungkol sa dinanas na siko, tulak, hila at gulang galing sa mga sindikato ng court. Maya maya ay magyoyosi na ang mga nagyoyosi sa’min at iinom ulit ng juice ang mga hindi nagyoyosi. Ilang saglit lang ay kanya kanya na ng uwi, at matatapos ang duty namin bilang mga basketball player.</p></span><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-72159021590321476622011-02-23T22:48:00.002+08:002011-02-23T23:18:11.509+08:00Tagpi-tagping daldal<span class="Apple-style-span">May pinapanood akong palabas sa tv kanina. Palabas sa cable ng probinsya namin yun. Episode nila yung pag-celebrate ng nagdaang Valentine’s Day sa isang lugar na madalas pagtambayan ng mga tao dito sa probinsya namin. Ayos naman yung palabas, interview sa mga tao andoon kung ano ang ibig sabihin ng Valentine’s Day sa kanila. Sagot ng iba, yun daw ang araw na dapat kasama mo ang mahal mo na kung hindi ka-relasyon e magulang, pwede din kaibigan. Yung iba, araw daw yun para mag-relax, mag-muni muni kasama ng minamahal. At syempre, yung iba – araw daw ng mga puso.<a name='more'></a><br /><br />Naisip ko nalang na bakit ang puso, may araw na pinagdidiwang ito. Bakit ang atay, baga, balun-balunan, leeg, braso, kili-kili, at utak., wala? Sa mga nabanggit, utak ang gusto kong ipaglaban ng karapatan na dapat pati sya ay may birthday. Isipin mo na lang, hindi naman natin ipagdidiwang ang araw ng mga puso kung hindi sasabihin ng utak natin na ipagdiwang natin ito. Isipin mo na lang, kung sino man ang nagpasimuno na dapat ipagdiwang ang araw ng mga puso. Hindi nya sasabihin yun kung hindi nya inisip na dapat ipagdiwang ito. Isipin mo na lang, bagamat nagkakasundo ang utak at puso sa ibang bagay e madalas padin silang mag-away sa maraming bagay. Lugi pag nagkataon si utak. Kasi si puso, may mapagmamalaking birthday. Sya wala. Isipin mo na lang, hindi ko masasabi ang ‘isipin mo na lang’ kung hindi ko ito inisip. Pangit naman kung sasabihin kong ‘pusuin mo na lang’ diba?<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span">-+-+-</span></div><span class="Apple-style-span"><br />May ginagawa akong kwento ngayon. Kwentong barbero lang sya. Nagdadalawang isip ako kung ilalagay ko dito sa blog ko, sa notes sa facebook, o itatago ko nalang ang gawa ko. Mahaba kasi. Pwede na ngang ilibro e. Kaso alam ko namang walang papatol sa kwento ko, kaya tago lang ang gawa ko. Pero ayaw ko namang magpa-alipin sa takot na walang papatol sa kwento ko kaya tuloy padin ang kwento ko. Ayos lang kung walang papatol, hindi naman sa lahat ng pagkakataon e nagsusulat ako para may bumasa. Madalas nagsusulat ako kasi gusto ko magsulat. Gusto kong itae ang mga salitang kinain ng utak ko. Ikaw, isipin mo kapag kumain ka nang madami at natatae ka. Pero hindi ka marunong maghugas. Pipigilan mo ba ang tae mo? Hirap diba? Kaya sulat lang ng sulat kahit walang magbabasa. Kwento lang ng kwento kahit walang kwenta. Kwenta lang ng kwenta kahit walang pera.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span">-+-+-</span></div><span class="Apple-style-span"><br />May mga libro na akong masasabi kong akin, dalawa sila. Nitong linggo ko lang binili. Katas ng backpay ko sa pinanggalingang trabaho. Sa wakas may natupad sa wishlist ko. Pero kulang pa yan. Madagdagan pa sila. Sigurado. Pero dapat muna akong humanap ng bagong trabaho para may pambili. Ayaw ko magnakaw ng libro. Baka kamasutra pa manenok ko.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span">-+-+-</span></div><span class="Apple-style-span"><br />Kagabi naman, may dalang mga babasahin yung kapatid ko. Galing daw sa seminar na in-organize nila. Pito yun. Yung dalawa, magkapareho kaya lima bale. Ina-arbor ko sa kanya. Sabi nya, “Aanhin mo yan? Kakainin mo?” Sagot ko oo. Nakikipag-biruan sya sa tanong nya. Seryoso ako sa sagot ko. Masarap kainin ang mga salita. Lalo na pag bagong luto.<br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span">-+-+-</span></div><span class="Apple-style-span"><br />Tinatamad na ako sa “Itanong mo sa taga-pluto” episodes ko. Ewan ko kung sa mga tanong o dun sa isasagot ko. Gusto nang ihinto na ayaw ko. Gusto ko ihinto kasi blog ko naman to, pwede kong gawin ang gusto ko. Ayaw ko ihinto kasi blog ko naman to, may mambabasa na kahit paano na nag-aabang na sa isusulat ko. May bayag ako para hamunin ang sarili ko sa pamamagitan ng pagsagot sa mga tanong ng iba. Kaya dapat may bayag din ako para harapin ang hamon. May mga suki na din akong naghihintay ng putahe ko. Ayaw kong magtinda ng paksiw kung alam kong naghihintay sila ng adobo.</span><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-66308366602144979752011-02-22T11:03:00.003+08:002011-02-23T23:11:13.424+08:00Itanong mo sa taga-pluto: Episode 3<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: verdana; font-size: small; "><b><br /></b></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: verdana; font-size: small; "><b><br /></b></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: verdana; "><b>ANO ANG NICKNAME/S O TAWAG SA'YO? AT BAKIT IYON ANG TAWAG SA'YO?</b></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><div><span class="Apple-style-span">Leo Carlo. Yan ang pangalan ko. Sinadya ko nang hindi sabihin ang apelyido ko, baka may mag-abang sa'kin e. Maikli lang naman ang pangalan ko, Leo at Carlo, kaso nakakapagtaka na ang dami na palang nabuo na kung ano-anong elemento sa pangalan ko - na sya namang pinalayaw nila sa'kin.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Maitim ako noong ipanganak ako, at kung hindi ako nagkakamali (at ayon na din sa mga magulang ko), 'Boy Negro' ang tawag sa'kin nang mga pinsan ko kapag nilalaro nila ako. Mukhang ok lang naman sa magulang ko kasi sa kanila nadin nanggaling e. Buti nalang wala pa akong kamuwang-muwang noon habang pinagkakatuwaan ako ng mga pinsan ko. Para kasing mahirap na tanggapin kung tatawagin padin akong 'boy negro' ngayon. Hindi naman ako baluga e, black american ako.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><a name='more'></a><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Noong medyo lumaki na'ko, mga isa o dalawang taon ako. Hindi na napapansin ng mga pinsan ko yung kulay ko. Yung buhok ko na ang pinagtri-tripan nila. 'Kulooot' na yung tawag nila sa'kin, kulot na kulot kasi yung tubo ng buhok ko noon. Hindi pa ako nagugupitan noon kaya hinayaan na muna nina Erpat at Ermat na maging ganoon ang buhok ko. Ang cute cute ko nga noon e, sabi nadin ng mga pinsan at tita ko. Kaso ngayon, mukhang ako nalang at ang kaluluwa ko ang naniniwalang cute ako.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Noong naglalakad na ako at nakikipaglaro na sa mga kapwa bata, tinatawag akong 'Carlo' ng mga kalaro ko. Maging sa eskinitang tinirhan namin, 'Carlo' ang tawag sa'kin. Minsan din akong tinawag na 'Caloy' ng isa sa mga tito ko, automatic daw kasi yung 'Caloy' na palayaw sa 'Carlo'. 'Leo' naman ang naging tawag sa'kin sa school. Simula nursery hanggang magtapos ako ng highschool, 'Leo' ang pangalan ko. Nakalimutan na nga nila na may 'Carlo' na kasunod yung 'Leo' ko e.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Nag-iba iba naman ang pangalan ko sa iskwela noong nag-college ako. Nagawang paghiwalayin ng mga kaklase ko ang 'Leo' na pangalan ko. 'Lei' lang ang tawag sa'kin noong una, e 'yow!' ang sagot ko kapag tinatawag nila ako. Kaya pati ang 'Yow' naging palayaw ko. Minsan naman ay binaliktad ng mga tambay sa'min ang pangalan ko. Uso kasi dito noon yung binabaliktad ang mga salita (taga-pluto din siguro sila). Nagiging 'gibut' ang tubig, 'natulups' ang pulutan, at yun nga, naging 'Olrac' ang 'Carlo' ko. Ok lang naman sa'kin kasi parang lalong lumitaw na hindi ako taga-earth.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Madalas na semi-kalbo ang gupit ko, na kapag nakikita ng mga magulang ko e 'Joko' ang tawag sa'kin, hindi na'ko tumu-tutol, tao naman yung nagiging kamukha ko e. Tapos minsan na nag-basketball ako, may tumawag sa'kin na 'Kobe'. Ewan ko kung kamukha ko din sya o kamukha ko yung laro, pwedeng pareho. Kaso hindi ko sya idol e.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Nang matuto na akong mag-internet, lalo na ang pagpo-forum. 'Breine' ang username ko. Salitang hebrew ang Breine kung hindi ako nagkakamali, na kung hindi ulit ako nagkakamali ay blessed o pinagpala ang ibig sabihin. Ewan ko kung bakit ko nagustuhan ang salitang yon. Pero pinanindigan ko na ang 'Breine' matapos ko tingnan ang nakaipit sa pagitan ng mga hita ko. Naisip ko, pinagpala nga ako.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Naisipan ko mag-blog noon dahil hindi na ako kuntento na pinipirmi nalang sa utak ko yung mga gusto ko ikwento na kinabukasan e nawawala na. Ilang bloghop ang pinaggagawa ko noon, at napansin ko na lahat ng naiikutan kong blog e may mga pen name ang may-ari ng blog. Matapos ang pagbabasa ng unang libro ni Bob Ong, nabuhay si 'Kokomban Boy'.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Tinamaan ako ng katamaran ng wala na akong maisip na isulat. Unti-unti ng namatay si 'Kokomban Boy'. Naisip kong hindi epektibo sa'kin ang direktang pagsusulat sa computer, dahil hindi ako nakukuntento sa kinalalabasan. Kaya hindi nagtagal ay pinahinga ko ang blog ni 'Kokomban Boy'.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Makalipas ang kulang kulang isang taon. Natutunan ko sa pagbabasa ng ilang libro ang ibig sabihin ng manuscript. Naisip ko na bilang isang blogger, mukhang kailangan e may manuscript na muna ako bago ko talaga i-post ang bawat isusulat ko. Kasabay ng pakikipag-usap sa sarili, at paninigarilyo, naisipan kong bumalik sa pagba-blog. Pero napagkasunduan namin ng sarili ko na hindi ko kailangang pilitin ang sarili ko sa pagsusulat. Hindi kagaya ng dati na pinipilit ko magsulat para lang may masabing may na-blog ako. Dinagdagan ko ang kundisyon sa sarili ko sa pagsusulat. Lahat ng isusulat ko ay hindi muna di-diretso sa blog. Kailangan ay dadaan muna sya sa kumpare ko na tawagin natin sa pangalang 'manuscript' bago sya pumunta sa blog. Kay 'manuscript' muna isusulat ang gusto ko ikwento, titingnan kung may babaguhin, babasahin kung pangit, bago i-post. Pagkatapos ng pakikipasundo ko sa sarili, ay unti-unti ko nang hinubaran ng lumang damit si 'Kokomban Boy'. Binihisan ng bagong damit kasabay ng pag-susulat kay 'manuscript'. Dahil sa epekto ng sigarilyo, pananaw sa buhay, pananaw sa mundo, at dahil sa bansag sa'kin ng ilang tropa na duda sa katauhan ko. Sinilang si 'taga-pluto' kasabay ng kanyang 'mga kwentong upos'.</span></div></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-40638269831408679632011-02-21T20:52:00.003+08:002011-02-23T23:11:30.603+08:00Kwento sa tanghalian<div><span class="Apple-style-span">"Tawagin mo na sina Mama mo sa kwarto. Kain na tayo."</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Utos ni Erpat. Ayaw ko pa sana kumain kasi nagbabasa pa ako ng libro na kabibili ko lang kahapon, kaso wala akong no choice. Pag kumain sina Erpat at Ermat, kakain na din kami. Gutom man kami o hindi, kailangan kumain din kami. Hila ng de-tupi na lamesa namin sa likod ng sofa. Nilatag. Parang ayaw ko pa talaga kumain, gusto ko pa magbasa. Tsk. Eto ang mahirap kapag pinairal ni Erpat ang martial law sa bahay. Kailangan sumunod lahat. Pag inutos nya, gagawin mo. Sya ang batas, sya ang masusunod. Pero sya ang nagluto, habang nagpapahinga si Ermat sa kwarto. Nakakapagtakang hindi nya mautusang magluto si Ermat. May martial law din atang kinakatakutan si Erpat.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><a name='more'></a><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Nakahapag na ang tanghalian. Laing at pritong tilapia (na ginagawa kong chicharon ang buntot dahil malutong) ang ulam. Mukhang masarap naman. Kaso ayaw ko pa kumain. Gusto ko pa magbasa. Bahala na.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Sa dulo ako pumwesto. Nilagay ko sa gilid ko yung libro na binabasa ko, ayaw ko maputol yung sandali na nilalamon na ako ng mga salita sa libro. Magkasama na kaming bumibyahe ng sumulat ng libro. Ayaw kong pumara muna para lang sa tilapia na idedeposito ko din di katagalan. Basa kada subo. Limang page kada sa isang subo ang ginagawa ko. Habang nginunguya ng bunganga ko yung tilapia e nginunguya naman ng utak ko bawat letra na galing sa libro. Sarap ng pakiramdam, hindi ako nahuhuli sa takbo ng kwento ng libro sa parehong paraan na hindi ako nahuhuli sa biglaang paglamon ng tanghalian. Kaso, huling huli ako ni Erpat.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">"Mamaya na yan. Tapusin mo na muna yung kinakain mo."</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Limang mababagal na subo ang ginawa ko bago binalikan ang libro. Binagalan ko ang subo para tumagal ang oras, para mawala sa isip ni Erpat ang ginagawa ko. Nang mapansin kong medyo ok na ang sitwasyon, binalikan ko si libro. Basa ulit. Limang page ulit kada isang subo. Naka-tatlong subo ako nang biglang..</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">"Aalis ba yang binabasa mo?! Wala namang katuturan yang pinagkakaabalahan mo. Mabuti sana kung bibigyan ka ng trabaho nyan. Kumain ka na nga muna!"</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Delikado na ang boses ni Erpat. Sinasaniban na sya ni Hitler. Kung ano-ano pa pinagsasabi. Wala daw kwenta binabasa ko, hindi nila alam na bukod sa mamang nakatambay na naninigarilyo sa puno ng acacia sa harap ng bahay namin e ang mga libro na ang kakwentuhan ko. Gusto ko sanang pagtanggol si libro kaso para akong natinik at hindi makapagsalita. Tinapos ko nalang yung pagkain ko. Wala namang kibo si Ermat. Abala sa pagtiltil ng kinurot-kurot na tilapia sa bagoong na may sili. Si bunso naman na hindi nakakakain kapag hindi nanunuod ng dora e abala sa pagsubo habang sinasabayan ang mga kung anong orasyon ng batang baluga na pinapanuod nya. Binilisan ko yung subo. Wala nang nguya nguya, lunok lahat. Ilang subo, tapos na'ko. Nagmadali ako magligpit ng pinagkainan ko. Inom ng tubig. Diretso na'ko sa kwarto. Doon ko tinuloy ang pagbabasa. Nangantyaw pa si Erpat nang makitang nagmamadali akong pumasok sa kwarto dala ang libro.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">"Nagmamadali ah."</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Higa sa kama. Tuloy ang pagbabasa. Hindi naman siguro ako makakatulog nito. Pero alam ko, pag busog ako e inaantok ako. Baluga nga ang tawag sa'kin ni Ermat, ganoon daw kasi mga baluga. Kung makatulog naman ako, hindi naman siguro ako babangungutin kahit kakatapos ko lang kumain. Tanghali naman e. Wala naman atang binabangungot ng tanghali.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Page 56. Mga dalawampung minuto nadin ang lumipas. Biglang tawag si Erpat, nagpapabili ng yelo. Hindi sanay si Erpat na walang yelo ang tubig sa pitsel. Dapat laging malamig ang tubig sa bahay. Iniwan ko na muna sandali ang libro para bumili. Sana hindi pagtripan ni Erpat. Baka itago. Nilagyan ko ng book marker yung page ng libro kung saan na yung binabasa ko. Iniwan ko sa ibabaw ng kama. Takbo para bumili ng yelo.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Wala sa unang tindahan. Wala na naman sa pangalawa. Takbo sa katropa ko na nagtitinda ng yelo. Wala din. Namputcha! Napapalayo na'ko. Nawawala na sa utak ko yung imahe ng binasa ko at napapalitan na ng matigas na tubig na binalot sa plastic. Punta ako sa pang-apat na kanto mula sa kanto namin, isandaang hakbang din yun. Sa wakas nakabili. Lakad-takbo pauwi.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Hingal ako pag-uwi. Nilagay ko na muna sa pitsel yung yelo. Nakaupo sa sofa si Erpat. Pinagmamasdan ako. Maya-maya nagsalita.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">"Namatay siguro si Galo ano?"</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span">Ang binabasa kong libro? "Ang mga Kaibigan ni Mama Susan" ni Bob Ong.</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-87809806016616532882011-02-20T22:54:00.004+08:002011-02-23T23:12:02.356+08:005★ (bakit madalas huminto ang jeep sa harap mo kahit hindi ka naman kumakaway para sumakay?)<span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; "><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Alis na’ko.” Paalam ni Erpat sa Tatlong Babae sa buhay naming dalawa (si Ermat at dalawang kapatid ko). Sabay kaming nagbuhat ng mga bag nya, pero nauna akong lumabas ng pinto. Sa gate na’ko naghintay. At sabay na kaming naglakad. Nauna ako, para sabay kami.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Ganito lagi ang senaryo sa bahay tuwing lunes ng gabi, pwera na lang kung naka-leave o absent si Erpat. Sa Manila nagta-trabaho si Erpat. Tuwing linggo ang uwi, tuwing lunes ang alis.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Lakad ng humigit-kumulang limang minuto, narating din namin ang kanto kung saan magkasama kaming maghihintay ng bus, pero si Erpat lang ang sasakay. Nakasanayan ko nang ihatid si Erpat sa kanto simula highschool pa lang ako. Ngayong nasa edad na ako para magtrabaho, at dahil tambay pa ako sa ngayon. Ginagawa ko pa rin ito.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><a name='more'></a> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Mapili sa bus si Erpat, isang pangalan lang ang pinagkakatiwalaan nyang sakyan dahil sigurado syang ibababa sya sa gusto nyang babaan. Kumbaga sa yosi, Marlboro lang ang hinihithit nya. Kumbaga sa alak, Redhorse lang. Yung ibang bus daw kasi, sasagot agad ang driver o kundoktor ng “Oo.” Sa tanong na “Dadaan po ba ng ganito? Dadaan po ba ng ganyan?” pero kapag medyo malayo-layo na ang biyahe e sasabihin din na hindi sila dadaan dun. Buti pa daw yung bus na pinagkakatiwalaan nya, hindi mo na kailangan magtanong. Sabihin mo lang ang destinasyon mo (kahit sabihin mong Tawi-tawi ka bababa pero sa Laguna ka sumakay), presto! Ibababa ka sa lugar na sinabi mo.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Ilang bus na ang dumaan. Ilang minuto na din ang lumipas. Pero hindi talaga sasakay sa ibang bus si Erpat. Matindi ang paninindigan, yan ang nakuha ko sa kanya. Kapag sinabi kong hindi ako papasok, hindi ako papasok. Kapag naisip kong magbasketball, magbabasketball ako. Dyan ako bilib kay Erpat, hinding hindi sya maniniwala sa mga mabulaklaking dila ng driver o kundoktor ng ibang bus kung hindi lang din driver o kundoktor ng bus na sinasakyan nya. Sa parehong paraan na parang baluktot ang paninindigan ko dahil madalas exam o quiz namin kapag hindi ako pumapasok, at madalas akong magbasketball ng hindi man lang nanananghalian. Kaya pag-uwi ko e automatic na meryenlunch ang kinakain ko.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Mahigit isang oras na ang lumipas. Heto na ang bus na maghahatid kay Erpat sa kumpanyang dalawampu’t pitong taon na nyang pinagsisilbihan para lang may ipang-kain sa akin at ipang-aral sa mga kapatid ko. Kabisado na ni Erpat ang ilaw sa taas na bahagi ng bus kaya alam nyang yun na yun. Dali-dali nyang kinuha ang bag na mahigit isang oras ko na buhat-buhat at naghanda na para kumaway sa bus.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Tamang-tama sakto lang ang mga pasahero ng bus, hindi puno pero hindi naman matatawag na walang laman. Sakto lang na makakapagsakay pa ng ibang pasahero habang bumibyahe.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Mahigit singkwentang hakbang pa ang layo ng bus sa’min ng huminto ito, nagbaba ng tatlong pasahero sa katabing kanto ng katabi naming kanto. Pinasabik ng konti si Erpat. Ok lang, ang importante ay makakasakay pa din sya. Nasa unahan ng bus ang isang jeep na nagsakay naman ng dalawang pasahero sa katabing kanto ng katabi naming kanto, saktong puno naman ang jeep para sa kanyang second to the last trip. Nang makababa na ang tatlong pasahero sa bus at nang makasakay na ang dalawang pasahero ng jeep e sabay nang umabante ang dalawa, pero dahil two way lang ang daan at ang isang daan ay para sa kasalungat na destinasyon e nauna ang jeep sa bus.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Malapit na ang bus (na nasa likod ng puno nang jeep) kay Erpat na may dalawang malaking bag. Apatnapung hakbang, talumpung hakbang, dalawampung hakbang, sampung hakbang, limang hakbang. Kumaway si Erpat sa bus, huminto sa harap namin ni Erpat ang punong jeep, dumiretso ang hindi pa punong bus, kamot ng ulo si Erpat, ngiting aso si Manong Jeepney Driver habang nakatingin at nakikiramdam kay Erpat kung sasakay ba ang Erpat kong kasama kong naghihintay ng sagradong bus sa loob ng mahigit isang oras.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Sampung segundo ang lumipas pero hindi pinapansin ni Erpat ang jeep na nasa harap namin, hindi mainitin ang ulo ni Erpat pero alam ko kung gaano kasakit sa kalooban nya ang hindi makasakay sa peyburit bus nya.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Sumibat na ang jeep. Binigay ulit sa akin ni Erpat ang bag na kinuha nya sa akin ng inakala nyang makakasakay na sya. Umiling. Sabay tingin sa’kin. Nangiti ako dahil pinigilan ko na lang ang matawa.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">“Bwisit!” naibulalas ni Erpat. Hindi ko alam kung sino ang pinapatamaan. Ako o yung jeepney driver.</p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "> </p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; "><br /></p><p style="text-align: left; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; line-height: 1.5em; ">Hintay ulit kami ng isa pang peyburit bus nya.. sa loob na naman ng mahigit isang oras.</p></span><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-91130414053334983962011-02-19T20:55:00.005+08:002011-02-23T23:12:20.969+08:0010-Bee<p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" >Nagbabasa ako ng Manila Bulletin kahapon. Punta ako sa editorial section. May isang topic na nakatawag ng atensyon ko. Binasa ko. Nagkakasundo na kami ng topic, kaso mga ilang talata lang, binitin na. ‘Continue to page G-32’ daw. E classified ads na ata yung G e. Pero wala naman akong no choice, kaya hinanap ko yung G. Kaso hindi ko makita. Yun pala inarbor lang ni Erpat yung dyaryo sa kasamahan nya sa trabaho, walang G na kasama. Sayang nasarapan pa naman na akong basahin yung binabasa ko. Nakakainis kapag nabibitin. <a name='more'></a>Ewan ko kung bakit kailangan pang bitinin yung topic samantalang andun na yung espasyo para pagsulatan. Sayang dahil bihira lang ako maka-tyempo ng dyaryo na mahaba sa bahay. Kadalasan kasi tabloid lang ang uwi ni Erpat. Tapos maiikli lang yung mga editorial dun, madalas tungkol pa sa pulitika. Yung natyempuhan ko na topic, medyo ok e. May kwento sya, tapos kung tama yung hinala ko e may mababanggit na libro dun sa continuation nya. Kaso yun nga lang, bitin. Kaya wala akong magagawa kundi...</span><span class="Apple-style-span" ><o:p></o:p></span></span></span></p><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-70753431158147441762011-02-18T21:05:00.005+08:002011-02-23T23:12:48.328+08:00Manika ni Lorna<p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span">(<i>di nahabol nung balentayms</i>)</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify">“Mahal kita Gilbert. Akin ka lang. Ipangako mo yan.” ibig manigurado ni Lorna sa nobyong si Gilbert.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Oo Lorna. Iyong iyo lang ako. Pangako.” tugon ni Gilbert sa nobya.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Masakit man sabihin, walang magagawa si Gilbert kundi ang magpanggap na mahal nya si Lorna. Alam nya ang mangyayari sa kanya oras na iwanan nya si Lorna. Mangyayari sa kanya ang nangyari kay Rochelle.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span></span>-+-+-</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Rocheeelleee!” sigaw ng ina ni Rochelle habang pinagmamasdan nya ang nangyayari sa anak.<o:p></o:p></span></p><a name='more'></a> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Inaaay! Tulungan mo akoooo!” iyak ni Rochelle habang unti unting nalalagas ang kanyang buhok. Kasabay ng pagdurugo ng kanyang ari na animo’y may tumutusok na matulis na bagay. Nalalapnos na unti unti ang kanyang balat. At ilang segundo lang ay halos hindi na sya makilala sa matinding hirap na dinanas nya. Walang ideya ang ina nya kung ano ang nangyari sa anak.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Sa kabilang bayan naman, bakas sa mukha ni Lorna ang kasiyahan habang nililigpit ang mga ginamit sa ‘pagliligpit’. Alam ni Gilbert na wala syang magagawa sa nangyari kay Rochelle. Isip nya, kasalanan din ni Rochelle ang sinapit nya.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span></span>-+-+-</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Hi Gilbert!” malanding bati ni Rochelle kay Gilbert na kasama si Lorna nang mga oras na iyon.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Sino sya?” tanong ni Lorna. Sasagot na <st1:city st="on"><st1:place st="on">sana</st1:place></st1:city> si Gilbert nang biglang sumingit si Rochelle.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Ako lang naman <st1:city st="on"><st1:place st="on">sana</st1:place></st1:city> ang magiging girlfriend ni Gilbert kung hindi mo lang sya inagaw!”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Mabilis ang pangyayari. Pagkatapos ng sinabi ni Rochelle ay sya namang kalmot, sampal at sabunot nya kay Lorna. Sabunot ang tanging nagawa ni Lorna. Mabilis na naawat ni Gilbert ang dalawa. Hindi nakaporma si Lorna.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Darating din ang araw na iiwanan ka ni Gilbert! Looosser!” pahabol ni Rochelle bago umalis.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Darating muna ang araw na iiwanan mo ang mundo..” makahulugang bulong ni Lorna sa sarili habang nakangiti at sakmal ang ilang hibla ng buhok na nakuha nya kay Rochelle.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Ilang araw matapos ang insidente, isang balita ang pumutok sa bayan ng Santa Ines. Isang babae daw ang bigla nalang nalagasan ng buhok at nabalatan ng buhay. Saksi sa pangyayari ang ina ng biktima. Ilan sa mga pulis na nag-imbestiga ay naghinala pa na ang ina ng biktima ang may gawa ng pangyayari. Bali-balitang bukod sa pagiging sugarol ay adik ang ina ni Rochelle. At dahil walang makitang ebidensya na ibang tao ang gumawa ng krimen, ang ina pa ni Rochelle ang nadiin. Walang alam ang mga tao sa bayan ng Santa Ines kung ano ang nangyari, bukod kay Minda. Kaibigan ni Lorna.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Bumira na naman si Lorna.” pailing-iling na bulong ni Minda sa sarili.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span></span>-+-+-</p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:2.5in;text-align:justify;text-indent: .25in"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“May lakad ka ata?” usisa ni Gilbert sa nobya nang makitang nag-aayos ito.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Dadalawin ko si Minda. Tinawagan nya ako kanina. Namimiss na daw nya ako.”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Natahimik si Gilbert. Hindi nya alam kung ano ang mangyayari pagkatapos ng araw na ito.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span></span>-+-+-</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Hindi ko na kaya ang ginagawa ni Lorna! Gusto ko nang kumalas sa kanya! Pero alam ko, mamamatay lang ako. Paano tayo?!” nalilitong tanong ni Gilbert sa kausap ilang oras bago nya puntahan si Lorna.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Huli na ang pagkamatay ni Rochelle. Titingnan ko kung ano ang magagawa ko. Hindi na tama ang ginagawa ni Lorna. Mamamatay din ako kung sasabihin ko ang tungkol sa atin. Pero kailangan ko ipaglaban ang relasyon natin. Mahal kita Gilbert. Mahal na mahal.” sagot ng babae sa kabilang linya.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span></span>-+-+-</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Minda!”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Lorna! Kamusta?!” masayang salubong ni Minda sa kaibigan, sabay yakap at beso beso.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Ok lang ako. Hindi ko na sinama si Gilbert. Baka mainip lang.” paliwanag ni Lorna nang makaupo sila.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Alam ko na ikaw ang may gawa nang nangyari kay Rochelle.” seryoso si Minda habang nakatingin sa kaibigan.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Nilalandi nya si Gilbert. Alam mo naman kung paano ko ipaglaban ang pagmamahal ko kay Gilbert, hanggang kamatayan.”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Nanay nya ang napagbintangang gumawa <st1:time minute="0" hour="12" st="on">noon</st1:time> sa kanya. Walang makitang ebidensya ang mga pulis.” paliwanag ni Minda.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Syempre malinis ako magligpit! Buti nga sa kanila.” pilyang sagot ni Lorna sabay suklay ng buhok. Sa hindi maipaliwanag na tigas ng buhok nya’y may sumabit na ilang hibla ng buhok nya sa suklay na dinampot sa lamesita ni Minda. “Sa gandang kong ito, mapagkakamalan ba nila ako ang may gawa ng ganoon kay Rochelle?”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Hindi ka ata nagsha-shampoo! Hahaha! Tingnan mo oh. Sumabit yung ibang hibla.” pang-aasar ni Minda.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Gaga! Nagbuhol-buhol lang ang buhok ko. Alam mo namang iba ang ginagamit ko sa buhok ko.” katwiran ni Lorna. Sabay tawanan silang dalawa.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Nagpunta na sila sa kusina. Nagpaalam lang si Minda na magbibihis. Ilang oras na kwentuhan at tawanan. Isingit ni Minda ang isang bagay na ipapakiusap nya kay Lorna. Bagay na hindi inaasahan ni Lorna na hihilingin ng kaibigan. Bagay na sa hindi inaasahan ay mahihiling bigla ni Minda sa kaibigan.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Lorna, may gusto <st1:city st="on"><st1:place st="on">sana</st1:place></st1:city> ako ipalakad sa’yo.” seryoso si Minda habang inaabot kay Lorna ang maliit na plastik na may laman na ilang hibla ng buhok.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Bakit? Anong ginawa sa’yo?” alam na ni Lorna ang ibig ipagawa ni Minda.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Hindi ko na kaya ang panggugulo nya sa taong mahal ko at mahal din ako. Gusto na naming matahimik nang lalakeng iyon. Mukhang kailangan ko na ang tulong mo.”<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Sige. Makakaasa ka. Kaibigan kita e.” tugon ni Lorna sabay yakap sa kaibigan.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Ilang minuto lang ay nagpaalam na si Lorna sa kaibigan. Pag-uwi ay inasikaso agad nya ang ‘pinalakad’ ni Minda. Itinali nya ang hibla ng buhok na binigay ni Minda sa isang manika na ang mga katulad lamang nya ang nakakagamit nito. Kaunting dasal bago sinimulan ang ritwal. Naalala nya ang bilin ng kaibigan. Gusto nyang todo hirap ang dapat danasin ng ‘pinalakad’ nya. Triple sa naranasang hirap ni Rochelle.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span></span>-+-+-</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Kasabay naman ng pag-uwi ni Lorna ay isang tawag ang natanggap ni Gilbert.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>“Sa wakas. Matatahimik na tayo. Wala nang gugulo sa relasyon natin.” nakangiti ang nasa kabilang linya. Alam nyang napagana nya ang utak nya sa pagkakataong ito.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span></span>-+-+-</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Ilang oras lang ay isang balita ang kumalat sa bayan ng <st1:city st="on"><st1:place st="on">Santiago</st1:place></st1:city>, kalapit na bayan ng Santa Ines. Isang babae ang natagpuang patay sa sariling bahay matapos ang hindi maipaliwanag na krimen. Hindi na makilala ang biktima dahil sa sunog na ang katawan nya nang matagpuan ito. Bago ang pangyayari ay narinig umano ng ilang kapitbahay na sumisigaw ang biktima sa bahay nito. Dahil sa takot na baka kung ano na ang nangyari ay pinuntahan na nila ito. Nang buksan nila ang pinto ay nakita nalang nila ang sunog na katawan ng biktima na wala nang buhay.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span">Ilang hakbang mula sa kinaroroonan ng katawan ng biktima ay ang natatanging ebidensya sa krimen. Ang sunog na manika na may nakataling ilang hibla ng buhok.</span><span class="Apple-style-span"><o:p></o:p></span></span></span></p><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-50228174706163753882011-02-14T21:30:00.004+08:002011-02-23T23:13:24.894+08:00Si Paula<p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>Nag-iisip ako ng isusulat nang may isang babae ang pumasok sa utak ko. Huli kong nakausap ang babaeng ito noong 2005 pa. Sige aminin ko na, naging kami. Pero hindi ko sya nakita kahit kailan. Cellphone ang naging tulay namin sa isa't isa. Textmates, textfriends, txtlovers. Yan kami. Sya si Paula.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span></span><span class="Apple-style-span">Hindi ko na alam ang apelyido ni Paula. Kung hindi ako nagkakamali ay hindi nya talaga sinabi ang apelyido nya dahil alam nyang hahanapin ko sa friendster ang profile nya. Ayaw nya makita ko ang itsura nya nang hindi pa kami nagkikita, sa parehong paraan na hindi pa din nya nakikita ang itsura ko.</span></span></p><a name='more'></a><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Nakilala or nakatext ko si Paula noong late 2005. At kung hindi ako nagkakamali, ay sa isang chatroom sa tv ko nakita ang # nya. Naghahanap sya ng textmate <st1:time minute="0" hour="12" st="on">noon</st1:time>. Tinext ko sya, nagreply naman. Naging ok naman ang usapan namin. Madami din daw nagtext sa kanya kaya paminsan-minsan ay hindi nya ako natetext. Noong una ay duda pa ako kung babae ba talaga sya o hindi. Pero habang tumatagal ang panahon na magkatext kami e nakikilala namin ang isa't isa. Hanggang umabot sa punto na ako na lang daw ang natira sa mga nagtetext sa kanya.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Dalawa o tatlong buwan kaming magkatext nang sabihin nyang nagugustuhan na daw nya ako. Mukhang totoo naman daw ako at mukhang hindi ko naman sya niloloko, na dapat lang nyang paniwalaan dahil totoo naman talaga ang mga sinasabi ko sa kanya. Sa puntong iyon ay tumatawag tawag na sya, at napatunayan ko na babae talaga sya. At sa boses nya, mukhang maganda sya at mukhang mayaman (na pakiramdam ko lang). Sa pagkakataong yon ay parang nanliliit na'ko, kaya sinubukan kong hindi magparamdam sa kanya. Unang araw pa lang ng hindi ko pagpaparamdam sa kanya e tumatawag na sya, na hindi ko naman sinasagot dala ng hiya na baka maliitin nya din ako dahil hindi naman kami mayaman (pero hindi mahirap), at hindi din naman ako gwapo gaya ng inaasahan nya (pero hindi pangit). Dalawang araw ang dumaan na hindi ko pa din sinasagot ang tawag nya, sinubukan kong alisin ang sim card na gamit ko. Pero pagkaraan ng bente kwatro oras ay kinabit ko ulit. <st1:place st="on">Doon</st1:place> ko nabasa ang isang text: "<st1:city st="on"><st1:place st="on">sana</st1:place></st1:city> kung ano man ang dahilan mo para hindi ka magparamdam sa'kin, sabihin mo. kahit ano pa yan, tatanggapin ko. napamahal ka na sa'kin carlo. alam ko, at ramdam ko. totoong tao ka." Sa pagkakataong iyon ay napangiti ako, mukhang may babae nang handang tumanggap sa'kin. Isang blankong text ang ni-reply ko sa kanya. Na pagkaraan ng ilang minuto ay sinagot nya, nagtatanong sya kung pwede daw syang tumawag. Simpleng 'sige' ang sagot ko sa kanya. Tumawag sya, at nag-usap na kami.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Sinabi ko na mukha kasing masyado syang maganda para sa'kin, at mukhang mayaman sya. Samantalang ako e hindi naman kagwapuhan, at hindi mayaman. Sa imahinasyon ko kasi e para syang artistahin na madaming gwapong manliligaw, samantalang ako e mukhang tambay lang na mahilig manungkit na bayabas sa kapitbahay. Sinabi nyang kung magkikita kami, handa syang patunayan na tanggap nya ako. Mahal na daw nya ako. Nakatutuwang isipin na sa pagkakataong iyon e parang sya na ang nanliligaw sa'kin. Bagamat hindi ko nararamdaman ang kapareho ng nararamdaman nya para sa akin, e sinabi ko nang mahal ko na din sya. Alam kong wala namang mawawala sa akin dahil medyo malayo naman ang distansya namin sa isa't isa. Kaya samakatuwid, naging kami sa text.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Ok naman ang takbo ng relasyon namin sa text. Sa parte ko e wala naman akong niligawan na iba, dahil hindi naman ako kagwapuhan. Pero hindi ko naman naiwasan ang paghanga sa iba. Sa parte naman nya, sinabi nyang may mga nagpaparamdam sa mga kaeskwela nya, pero puro pambobola lang naman daw ang mga sinasabi sa kanya. Updated kami sa mga ginagawa ng bawat isa. Hindi matatapos ang araw na hindi nya kinekwento ang mga ginawa nya sa iskwelahan, at ang ginawa ko sa buong araw. Walang araw na hindi sya tatawag sa'kin kada alas diyes ng gabi. Walang araw na hindi kami maglalambingan na kadalasan ay sya pa ang nag-uumpisa, kahit sa pag-uusap lang sa cellphone namin ginagawa. At hindi kami nagkakasawaan. Masarap ang pakiramdam na may girlfriend ako, long distance nga lang at hindi ko pa nakikita.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Tatlong buwan na kami nang dumating ang second semester ng pasukan. Sinabi nya na sa darating na Christmas Vacation, magkita daw kami. Pupuntahan daw nya ako dito sa lugar namin. Kahit nakatatak na sa isip ko na maganda sya, hindi ko din maiwasang mag-isip na baka nagkamali ako. Pero sa kabilang banda ng utak ko, alam kong kahit ano pa ang itsura nya e magiging ok kami. Sa parehong paraan na hindi naman din ako sigurado kung matatanggap nya ang itsura ko. Sabi nya, kung gusto ko daw. Sunduin nya lang ako, at mag-Baguio kami. Kahit isang linggo daw kami doon, sya daw ang gagastos. Basta kasama nya ako. Dahil plano palang naman ang lahat, oo lang ako ng oo. Ilang buwan pa naman ang hihintayin namin.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Sa second semester na yon ay nag-aral ako. Dito ko nakilala ang isang kaeskwela ko. Sa madaling salita, naging kami ng kaeskwela kong iyon. Naging matamlay na ang pakikitungo ko kay Paula. May mga pagkakataon na tumatawag sya pero pinapatay ko ang cellphone ko dahil magkasama kami ng naging girlfriend ko na kaeskwela ko. Nakahalata sya. Kaya minsan ay nagtext sya: "may problema ba? sagutin mo ang tawag ko. usap tayo." Tumawag sya, at pinagtapat ko na meron na'kong iba. Hindi ko man nakikita, alam kong umiiyak sya sa kabilang linya. Madami syang sinabi na para sa akin, ay sinasabi lang ng totoong nagmamahal. Alam kong nasaktan ko sya, pero alam ko ding may posibilidad na walang mangyari sa relasyon namin. Kung kayo ang nasa lagay ko, alam nyo ang mga dahilan ko.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Pagkatapos ng pag-uusap na yon ay hindi na sya nagparamdam. Binura ko na din ang # nya sa cellphone ko. Naging masaya naman kami ng kaeskwelang girlfriend ko. Apat na buwan kaming tumagal. Ang magkaiba naming relihiyon ang naging dahilan namin para maghiwalay. Kasabay <st1:time minute="0" hour="12" st="on">noon</st1:time> ay ang paghinto ko sa pag-aaral.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Sa pagkakataong iyon ay walang wala na sa isip ko si Paula. Naging ok naman ang buhay ko bilang single at naenjoy ko naman ang buhay na hindi ko inintindi o pinaryoridad ang pagkakaroon ng nobya. Nagbanda, nagsulat, tambay sa computer shop kung saan libre ako. <st1:place st="on">Doon</st1:place> nagpaikot-ikot ang buhay ko. Hanggang sa magka-nobya ulit ako noong 2007. Anim na buwan kami, at naghiwalay din. Pag-aaral naman nya ang naging dahilan kaya naghiwalay kami. Sa pagkakataong iyon ay hindi padin sumagi sa isip ko si Paula.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Ilang taon ang lumipas pagkatapos naming maghiwalay ng huli kong girlfriend. Hindi na ako napasok ulit sa isang relasyon. Nagtrabaho ako. Na-endo. Naging tambay. Nagtrabaho ulit. Na-endo ulit. At naging tambay ulit. Hindi ko na naisip si Paula.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Hanggang isang gabi. Nag-iisip ako ng isusulat nang may isang babae ang pumasok sa utak ko. Huli kong nakausap ang babaeng ito noong 2005 pa. Sige aminin ko na, naging kami. Pero hindi ko sya nakita kahit kailan. Cellphone ang naging tulay namin sa isa't isa. Textmates, textfriends, txtlovers. Yan kami. Sya si Paula.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Sa ngayon ay hinahanap ko si Paula. Alam ko, na kagaya ng ibang tao sa mundo. May facebook sya. Ilang taon na din ang dumaan, pero kahit paano ay may naaalala pa ako tungkol sa kanya. At ang mga bagay na ito ang itatanong ko, na masasagutan lang ng totoong Paula. Sayang at hindi ko talaga nalaman ang apelyido nya. Pero sa mga tanong naman siguro na ito. Makikilala ko sya.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Kung sa palagay mo e ikaw si Paula. Gusto kong malaman mo na gusto kitang makilala, at kung posible - makita. Ito ang mga tanong na alam kong masasagutan mo, dahil ikaw si Paula:</span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>1.Ano ang pangalan ng iskwelahan na pinapasukan mo noong tayo ay magkatextmate, textfriend, at textlover pa?<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>2.Ano ang network ng mga simcard natin ng mga panahon na iyon? (Smart, TNT, Globe, TM)<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>3.May tita or kamag-anak ka dito sa Tarlac. Anong barangay ang address ng kamag-anak mo dito sa Tarlac?<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>4.Ano ang tawagan natin nung naging 'tayo'?<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>5.Noong naging tayo nung 2005. May nangyari sa'yo, na naging dahilan para ma-ospital ka. Ano ang nangyari sa'yo noon?</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span></span><span class="Apple-style-span">Limang tanong lang yan na alam kong matatandaan mo dahil katanda-tanda naman kahit paano. Hindi ko naman sinasabing i-perfect mo ang mga tanong. Kahit tatlo lang ang masagot mo, ok na. Hindi ko alam kung bakit kita hinahanap. Pero gusto kong malaman mo, kung mababalik ko lang ang oras, ibabalik ko iyon sa oras na nakilala kita.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">==========</span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"></span><span class="Apple-style-span">Sa mga babasa. Nakakahiya man, pero mukhang kailangan ko ang tulong nyo sa pagkakataong ito. Sa ganitong paraan ay mapapadali ko makilala si Paula. Pwede nyo po i-share sa facebook ang kwentong ito, na kung maaari din po ay i-share ng mga pagse-share-an nyo. May 'share button' po tayo sa baba. Kung may magtatanong kung kathang-isip lang o totoo ang kwento ko. Si Paula lang po ang makakasagot nyan. Kung makikilala ko po sya, siguro totoo ang kwento ko. Kung hindi naman, epekto lang siguro ng sigarilyo ang nabasa nyo.</span></span></p><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-65882150297322326982011-02-13T22:15:00.004+08:002011-02-23T23:13:46.835+08:00Bangon<p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span>May isang binatilyo na nagngangalang <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city> na kung matulog ay tila 'mantika'. Hindi sya makabangon sa higaan upang pumasok sa iskwela kung hindi pa sya gigisingin ng mga magulang.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span></span>Nang makatapos si Alvin sa pag-aaral, naging isang contractual employee sya sa isang kumpanya sa lungsod, lugar kung saan medyo malayo sa lugar nila. Nangupahan sya upang maging malapit sa kanyang papasukan. At dahil wala syang taga-gising, niregaluhan sya ng alarm clock ng kanyang ama.</p><a name='more'></a><p class="MsoNormal" style="text-align:justify">Nilapag ni <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city> ang kanyang alarm clock sa tabi ng kanyang <st1:place st="on">kama</st1:place>. Pero sa unang gabi, nakalimutan nyan i-set ang oras. Kaya tinanghali na nang gising si <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city> at late na sya pagdating sa kumpanya. Sa pangalawang gabi, nai-set naman nya ang alarm clock pero pinatay naman nya ito nang mag-alarm sa umaga dahil bumalik si Alvin sa pagkakatulog. Late ulit sya sa trabaho. Ganoon nalang ang nangyari araw-araw. Kaya minsan ay kinausap si <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city> ng kanyang supervisor. "Hindi pwedeng lagi nalang ganito <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city>," sabi ng supervisor. "Kung ganyan ang performance mo, mahihirapan kaming magdesisyon na gawin kang regular."</p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify">Sa pagkakataong iyon ay nagising na si <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city>. Kaya nang matutulog na sya isang gabi, sinet nya ang kanyang alarm clock. Nang tumunog ang alarm clock nang umagang iyon, bumangon si <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city> at pinatay ang alarm clock. Mabilis syang naghilamos at nag-almusal saka nagtatakbo patungo sa trabaho.</p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify">Bakas sa mukha ni <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city> ang ngiti pagdating sa kumpanya. Na sya namang pagtataka ng isang katrabaho nya. Nang hindi na makapagpigil ang katrabaho nya ay nilapitan na nya si <st1:city st="on"><st1:place st="on">Alvin</st1:place></st1:city> at tinanong. "Diba dayoff mo ngayon?"</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:.5in"><span><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><b><span>PASASALAMAT<i>:</i></span></b><i><span><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"> Kay Vivi Patron at sa kanyang column na 'SANDALI LANG', na makikita sa tabloid na BALITA (D.I. <st1:date year="2010" day="18" month="4" st="on">April 18, 2010</st1:date>)</span><span class="Apple-style-span"><o:p></o:p></span></span></span></i></p><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-82286561429656507332011-02-11T21:14:00.004+08:002011-02-23T23:14:48.668+08:00Itanong mo sa taga-pluto: Episode 2<div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;"><br /><br />ANONG TV SHOW ANG KINAAADIKAN/MADALAS MONG PANOORIN?</span><br /></div><br /><br />Isang kaibigan sa text ang nagtanong sa’kin nito. Sabihin na nating textmate. Hindi ko natandaan ang sinagot ko sa kanya. Hindi ko din tinandaan ang tanong. Pero isang textmate ulit ang nagtanong. Na nasundan pa ng isa pa. Hindi ko na din matandaan ang mga sinagot ko sa kanila. Pero alam ko na iba-iba ang mga sagot ko, malamang niloko ko sila. Hindi naman kasi ako nagtatagal sa harap ng tv e. Madalas sina Ermat ang may-ari tv, pwera na lang kung nagkakasundo kami sa pinapanuod. Yung pinapanuod na yun e makukunsidera kong madalas ko panuorin. Sa gabi lang talaga ako nakakanuod ng malaya, kaya madalas mga panggabing palabas ang nakakasanayan kong panuorin.<a name='more'></a><br /><br />Hilig ko ang pagba-basketball, dahil mahilig ako mambola. Kaya NBA at PBA ang mga madalas ko panuorin. Sa dis-oras ng gabi, mga replay nalang ang naaabutan ko. Pero dahil tulog pa ako kapag umaga kung kailan live ang NBA at lumalabas naman ako kapag hapon kung kailan live ang PBA e nagiging live sila sa’kin kapag pinapanuod ko ang mga replay na laro nila. Minsan ay wala lang ako mapanuod kaya pinapanuod ko ng sapilitan ang mga laro habang nagmu-muni muni ako. Pero minsan ay kumukuha ako ng mga moves at ‘gulang’ na pwede ko gayahin o gawin kapag naglalaro ako. Andyan yung mga ‘cheap shot’ sa tagiliran ng kalaban mo kapag ini-screen ka nya, andyan yung pasimpleng tuhod, lahat lahat ng pananakit sa kalaban na pwede mong gawin ay natututunan ko. Pero dapat ay marunong ka din umarte. Dapat pag ginawa mo ang mga pananakit na iyon e dapat din na marunong kang gawing inosente ang mukha mo na kunwari e wala kang ginawa. Minsan ay tumitingin din ako ng mga play na pwede namin gayahin nga mga katropa ko na kasama at kakampi ko kapag naglalaro. Kaso talagang kanya kanya ang style ng laro namin, kaya minsan e mga moves nalang ang tinitingnan ko. Masarap manuod ng basketball. Lalo na kapag magkaribal na team ang magkalaban. Siguradong dikdikan ang laban simula jumball hanggang sa tunog ng final buzzer. Syempre kung dikdikan ang laban, intense ang laban. Gulang na katakot-takot ang mangyayari. Balyahan, tulakan, sikuhan, tuhudan. At kapag nangyari yun, magkakainitan na yan. At kapag nagkainitan na, mas masarap na panuorin – suntukan na.<br /><br />Kung suntukan naman ang pag-uusapan, na gustong-gusto ko din panuorin (at gawin noong high school). Hindi mawawala ang UFC. Ito ang sport ng mga basagulero, at ang sport na gustong gustong panuorin ng mga Kano bukod sa wrestling. Gusto ko panuorin ang UFC dahil para nadin akong nanunuod ng away kalye na nilagyan ng referee. Hindi kagaya sa boksing na umaawat kapag naglingkisan na ang dalawang naglalaban na boksingero, ang referee sa UFC ay hindi aawat hangga’t hindi nagta-tap out ang isa sa dalawang nagbabasagan ng mukha o kapag nag-flat na ang katawan ng nabubugbog sa sahig ng octagon. Sa UFC kasi, kahit bugbog na bugbog ka na, hindi aawat ang referee hangga’t hindi flat o higa ang buong katawan mo sa sahig. Pwera na lang kung suko ka na talaga. Sa UFC din ako kumukha ng mga self defense na pwede ko gayahin o gawin kapag nakursunadahan ako. At magaganda at seksi din ang mga round girls nila. Ang maganda din sa UFC ay magbu-bugbugan ang dalawang mukhang leon, magbabasagan ng mukha, may tatabingi ang ilong, may magkakabukol, at may masusugatan ng malalim. Pero pagkatapos magsuntukan e magkakamayan sila na parang mga lasing na nagbati pagkatapos magsuntukan dahil pinag-awayan kung anong round kayang patulugin ni Paqcuiao si Mayweather.<br /><br />Isang lion trainer naman ang nagpunta at namalagi sa african jungle sa loob ng anim na buwan kasama ang mga wild lions ang pinapanuod ko sa animal planet paminsan-minsan. Into the pride ang pangalan ng parang reality show na iyon. Nakalimutan ko ang pangalan ng lion trainer. Pero bilib ako sa tapang nyang subukan na makisalamuha sa mga leon na kahit kailan ata ay hindi pa nakakita ng tao. May mga alagang leon sa bansang pinanggalingan nya ang lion trainer. Hindi ko alam kung ano ang nakain o nainom nya at naisipan nyang pumunta sa african jungle para gawin ang isang misyon. Ang magkaroon ng relasyong tulad ng sa aso at tao ang leon at tao. Bihira ko lang matyempuhan ang palabas, pero swerte ko na nahahabol o nasusundan ko naman ang kwento ng pakikipagsapalaran nya sa piling ng mga leon. Sa pagsubaybay ko sa kwento, napagtyagaan ng trainer na mapaamo ang pinuno ng mga leon. Nasanay ang hari ng mga leon na makalapit sa kanya kahit paano ang lion trainer, at naging kampante naman ito. Pero bigo ang trainer sa reyna ng mga leon, dahil kada susubukan nyang lumapit sa leon na iyon e nagiging aggresive agad ang reyna na parang laging may regla at pupormang aatake sa trainer. Minsan ay hinahabol nya ang trainer pero dahil sanay naman ang trainer sa ganoong sitwasyon e alam nya ang gagawin kada gagawin ng leon ang pag-atake. Natapos ang anim na buwan na hindi na-satisfied ang trainer dahil bigo syang mapakalma ang reyna ng mga leon na syang daan sana para mapalapit ang trainer sa mga baby lions. Sa pagkakaalam ko ay may gusto din sanang sumubok na ipag-bonding ang buwaya at aso. Pero hindi na tinuloy dahil may bansa na kung saan close na close ang ‘buwaya’ at ‘tuta’. Yun ay sa Pilipinas.<br /><br />Pulitika at mga aksidente ang madalas na laman ng balita ngayon, paminsan-minsan ay nakikibalita ako sa mga panggabing palabas tulad ng Bandila, Aksyon Journalismo at Saksi. Mga balitang nangyari sa loob ng isang araw ang madalas laman ng tatlong programa. Halos pare-pareho lang sila ng binabalita pero gustong gusto ko ang magpalipat-lipat sa kanilang tatlo para mapaghambing o makita kung sino ang magaling, bulol at palpak magbalita. Minsan nagsasawa din ako dahil halos yung balita din ng nagdaang araw ang ibinabalita sa susunod na araw. Tapos hindi pa man tapos ang isang isyu e mapapatungan na naman ng isa pa sa susunod na araw, na masusundan pa ng isa. Hanggang sa unti-unti nang makakalimutan ang naunang isyu.<br /><br />Hindi ko palagi naaabutan ang balita, minsan ay sinasadya ko nalang hindi panuorin dahil sa paulit-ulit nalang na isyu. Kaya minsan ay mga documentary shows ang madalas ko pagtripan, na mas masarap panuorin kesa sa balita. Krusada, I-witness, at Reporter’s Notebook ang mga madalas ko mapanuod. Mga programa na kada isang episode nila kada araw e isang topic lang ang ididiskusyo nila. Masarap panuorin dahil madami ako nalalaman at natututunan tungkol sa mga ideno-dokyumentaryo nila. Yung iba e nagiging inspirasyon ko para sa mga susunod na isusulat. Minsan nakakasulat ako ng tula, kahit na lyrics para makagawa ng kanta. May banda kasi ako noon.<br /><br />At dahil mahilig ako sa musika, lalo na sa banda. Rock MYX tuwng alas dos ng madaling araw ang pinapanuod ko. Sa Rock MYX ko tinitingnan ang mga kanta at banda na pwede ko pakinggan o kung posible ay matugtog ko sa gitara. Dahil kilala ang MYX sa music video na may lyrics sa ibaba ng tv screen, pwedeng pwede ako mag-headbang habang kumakanta kanta. Kahit wala ako sa tono. Sabayan pa ng sayaw habang walang nakakakita, sarap!<br /><br />Sayaw ang madalas ipanlaban ng mga sumasali sa Showtime, na madalas ko maabutan kapag nagigising ako ng tanghali. Gustong gusto ng kapatid ko panuorin ang Showtime, kaya wala akong no choice kundi makinuod na din. Minsan hindi ko na pinapanuod ang mga sumasali. Kadalasan ay yung mga sampol na lang ng mga judge ang hinihintay ko, lalo na kapag ang mga guest judges ay mga babae na nakakapagpa-kiliti sa akin.<br /><br />Noong may WOWOW pa, lagi ko yun inaabangan tuwing sabado ng hatinggabi. Kung alam mo ang pinapalabas sa WOWOW e malamang napangiti ka. Kaso wala ng WOWOW, kaya nagtya-tyaga nalang ako sa mga maaabutan ko sa tv. Paminsan-minsan din ay nakikibalita ako sa CNN na 24/7 ang mga balita. Minsan naman ay sa Discovery Channel para makakita ng mga bagong imbensyon na mapapakinabangan (o katutuwaan) ng mga tao. Minsan naman ay sa ESPN dahil may NBA din doon. At minsan ay sa Arirang kung saan may palabas tungkol sa mga Cyber Leagues sa bansang Korea.<br /><br />Buti pa sa Korea, may show ang paglalaro ng mga online games. Kailan kaya magkakaroon ng show sa atin na walang ibang palabas kundi ang paglalaro ng DOTA? Saya siguro nun. Tapos ipapakita pa yung mga naglalaban na nagta-trash talk sa bawat isa. Tapos walang ise-censored na salita. Wala yung tunog na *tooooot* kapag nagmumurahan na yung mga nagta-trash talk. Saya nun! Tapos ang magiging endorser o host ng tv show na iyon e ang MTRCB Chairman. At ang pamagat, “DOTAng Inamo”.<div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-50806146335127322232011-02-09T20:28:00.002+08:002011-02-23T23:15:06.518+08:00WaleySa dami ng gusto kong ikwento e wala akong masimulan. Ito ang mahirap kapag lahat ng bagay e gusto kong pakielaman. Lahat gusto kong isulat, pero hindi ko alam kung ano ang uunahin. Sa bandang huli e wala akong nabubuga.<br /><br />Sa mga iniisip kong ikwento ay kasama na ang mga nagaganap ngayon sa bansa natin at maging sa ibang bansa. Parang sa isang iglap ay bigla akong binatukan ng pagkalito ko.<a name='more'></a><br /><br />Mental block nga lang ba ang nangyayari sa’kin? O katamaran na? Ilang beses na din ako gumawa ng blog, at ilang beses na din pumalpak. Sa pagkakataon ito, naka-focus ako na hinding hindi na papalpak ang blog na ito. Sinasabi sa akin ng utak ko na pwedeng magpahinga ang blog ko, kahit medyo matagal, pero wag na wag ko na ihinto o i-delete ang blog ko. Pero sa isang tenga ko ay parang may bumubulong na wala akong mapapala sa pagsusulat at i-delete ko na ang blog ko, gaya ng ginawa ko dati sa mga nauna kong blog.<br /><br />Hindi ko alam kung nararanasan din ng ilan ito. Parang sakit na ata ng ibang manunulat ito. At mukhang delikado, kasi habang sinusulat ko ito e tumatawa ako.Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-33842286864520420682011-02-04T21:26:00.004+08:002011-02-23T23:15:26.557+08:00Itanong mo sa taga-pluto: Episode 1<div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><b><br /></b></div><div style="text-align: center;"><b>BAKIT HINDI KA TUMATABA?</b></div><br /><br />Ilan na din ang nagtanong sa’kin nito. Kadalasan ay ‘ewan ko’ o ‘hindi ko alam’ ang matipid na sagot ko dahil talagang hindi ko alam ang dahilan ng hindi ko pagtaba. Ang mga taong nakakakilala sa’kin na nakakasabay kong kumain ang madalas magtanong sa’kin nito. Natatanong nila ang nasabing tanong dahil sa isang dahilan, malakas naman daw ako kumain.<br /><br />Kung kumain ay parang construction worker, pero ang katawan ay parang adik. Ganyan ang kadalasang sinasabi sa’kin ni Ermat at Erpat. Mababa na ang 3 cups ng kanin kung kumain ako. Kahit konti lang ang ulam, kahit sabaw lang, basta madaming kanin, ok na’ko. Maswerte ako kahit paano dahil hindi naman kami yung tipo ng pamilya na limitado lang ang kinakain. Maganda naman ang trabaho ni Erpat kaya nakakakain naman kami ng tatlong beses sa isang araw, minsan ay apat o lima pa nga. Kadalasan nga lang talaga ay sa banyo ang destinasyon ko pagkatapos kumain para mag-deposito.<a name='more'></a><br /><br />Malakas/mabilis daw ang metabolism ko sabi ng tropa kong nursing student. Kahit kumain daw ako ng kumain ay magigiling din agad ang kinain ko sa tiyan ko, kaya hindi ako tumataba. Sabi din nya na ang kinakain ko ay itatae ko din, kaya wala din matitira sa mga kinain ko, walang magiging dahilan para tumaba ako. Hindi ko alam kung maniniwala ako sa kanya, pero napapadalas nga naman ang pagpunta ko sa banyo para dumeposito pagkatapos kumain. Parang kasama na sa meal routin ko ang pagpunta sa banyo. Hindi ko alam kung konektado sa ‘metabolism theory’ ng tropa ko ang pagkain ko ng almusal sa tanghali, tanghalian sa hapon, at hapunan sa madaling araw.<br /><br />Sa pananaw naman Erpat ko, ang madalas kong pagpupuyat naman daw ang dahilan kung bakit hindi ako tumataba. Hindi ko alam kung ano ang koneksyon ng pagpupuyat ko sa hindi ko pagtaba, pero sinegundahan naman ni Ermat ang teorya ni Erpat. Mabilis daw nakakatunaw ng taba o laman ang pagpupuyat. Kaya kahit gaano kalakas daw ako kumain e natutunaw o nabu-burn din ang taba o laman na nakukuha ko sa kinain ko. Ewan ko ba, pero hindi talaga ako sanay matulog ng maaga. Maaga na ang alas dos ng madaling araw kung matulog ako. Sa madaling araw lang kasi ako madalas ulanin ng ideya sa mga isusulat ko, sa madaling araw ko lang din nasosolo ang tv, at sa madaling araw ko ginagawa ang madalas gawin ng mga lalakeng nakakaramdam ng ‘kiliti’.<br /><br />Mga tropa kong tambay naman ang nagsabi na ang ‘pagsa-sarili’ ko daw ang rason kaya hindi ako tumataba. Hindi naman ako madalas ‘mag-sarili’, ginagawa ko lang ang gawaing iyon kapag nakakaramdam ako ng kiliti. Kiliti na automatic kong nararamdaman lalo na kapag nakikita o napapanuod ko si Madison Riley (grrrrr!) Minsan ay napipigilan ko naman ang sarili ko, pero may mga pagkakataon talaga na parang tinatawag ako ni Madison Riley at sinasabi nyang “Halika Leo. Lapitan mo’ko. Yakapin mo’ko. Halikan mo’ko. Iyong-iyo ako Leo.. iyong-iyo ako.” O diba. E kung ganyan ng ganyan si Madison, talagang hindi ko mapipigilan ang sarili ko. Kinukulit nya ako e. Ayaw ko namang balewalain ang effort nyang mag-tagalog para lang magpa-angkin sa akin.<br /><br />Manigarilyo bago matulog, sarap!<br /><br />Yosi naman daw ang dahilan ng hindi ko pagtaba ayon sa ilang katrabaho ko. Gaya ng pagpupuyat, mabilis din daw makabawas ng taba ang sigarilyo. Nababalewala lang daw ang kinakain ko dahil sa sigarilyo. Hindi naman ako malakas manigarilyo, hindi ko naman kayang ubusin ang isang kaha sa loob ng isang araw. Pero pagkatapos kumain ay hindi pwedeng hindi ako maninigarilyo. Manigarilyo pagkatapos kumain, sarap nun! Pampababa daw ng kinain ang sigarilyo ayon sa ilang chain smoker sa lugar namin. Hindi ko alam kung epektibo pero madalas ako madighay pagkatapos ko manigarilyo na ginagawa ko pagkatapos kong kumain. Parang hindi buo ang routine ng pagkain ko kung hindi ako maninigarilyo pagkatapos kumain. Minsan nakaka-dalawang sunod na sigarilyo ako para masiguradong bumaba ang 3 cups ng kanin na kinain ko. Hindi ko alam kung maniniwala ako sa mga katrabaho ko na sigarilyo ang dahilan ng hindi ko pagtaba, pero naisip ko na sa isang punto ay tama sila. Pero naiisip ko naman na sa isang punto ay hindi ko basta basta mahihinto ang paninigarilyo. Ewan ko pero madalas ko karamay ang sigarilyo kapag nag-iisa ako o nag-iisip. Parang sa bawat sigarilyong hihithitin ko ay may nakatagong ideya o alaala na magpapagana ng utak ko para magsulat.<br /><br />Sa apat na teoryang nasa itaas, halos lahat naman ay pinaniniwalaan ko. At halos lahat ay may punto. Lahat naman ay konektado sa bawat isa. Pero sinubukan kong itanong sa sarili ko kung ano nga ba ang dahilan ng hindi ko pagtaba, may nabuo akong teorya. Hindi ko alam kung may sasang-ayon o wala, pero naisip ko lang na kung bakit hindi ako tumataba ay dahil malamang napupunta ang mga kinakain ko sa utak ko. Pakiramdam ko e tumataba ang utak ko sa dami ng kinakain ko. Dati e wala naman akong pakielam sa mga bagay na nakapaligid sa’kin, pero habang tumatagal ay parang nagkakaroon na’ko ng pakielam at ideya sa lahat ng nakikita ko. Parang lahat ng bagay e pwede kong gawan ng kwento. Naisip ko na hindi naman ako magugutom kung hindi sasabihin ng utak ko na gutom na’ko, kaya pwedeng si utak talaga ang tumataba at hindi ako dahil sya ang madalas magsabi na gutom na’ko. Ilang tao din ang nagsabi na mataba daw ang utak ko matapos ako magbigay ng opinyon sa mga bagay bagay. Ewan ko kung paniniwalaan ko ang teoryang ito. Wala talaga akong ideya sa kung ano ang dahilan ng hindi ko pagtaba.<br /><br />Sa limang teoryang ito. Malamang isa na dyan ang tamang dahilan ng hindi ko pagtaba. Pwedeng wala dyan, pwedeng lahat yan. Pagkatapos kong isulat ang mga teoryang nabanggit. Pakiramdam ko isa na din ako sa mga nagtatanong kung bakit hindi ako tumataba.<div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-21193924105599650262011-02-02T20:36:00.003+08:002011-02-23T23:15:47.597+08:00Itanong mo sa taga-pluto: PrologueMinsan ay pinagtripan ko ang mga naka-phonebook sa cellphone ko at ang mga friends ko sa facebook. Nag-gm ako sa cellphone at nag-wall post ng isang tanong: ‘Kung bibgyan ko kayo ng pagkakataon na magtanong sa akin (isang tanong lang), ano ang itatanong mo?’ Matagal na ding may umiikot na ganyang gm sa cellphone, hindi ako sigurado kung meron na din sa facebook. Trip kong masasabi ang pag-gm at pag-wall post ko na yon dahil wala naman akong sinagot sa mga nagtanong. May mga malokong tanong, may seryoso, may minura ako, merong hindi ako pinansin, at may nagtanong na simpleng ‘bakit?’ at ‘hu u?’ lang.<br /><br />Naisip ko na dito na lang sagutin ang mga tanong na napili kong sagutan. Bahala na ang mga nagtanong kung mababasa nila ang sagot ko o hindi. Labing-limang tanong ang napili kong sagutan. Isang tanong ang sasagutan ko kada isang entry ko dito na gagawin ko kada isang araw (hindi araw-araw). Sa ganitong paraan ay baka/sana makilala ako ng iilan.<a name='more'></a><br /><br />Ito ang mga tanong na napili kong sagutan:<br /><br />1. Bakit hindi ka tumataba?<br />2. Anong tv show ang kinaaadikan/madalas mong panuorin?<br />3. Ano ang mga nicknames o tawag sa’yo? At bakit iyon ang tawag sa’yo?<br />4. Sino ang mga crush mo na artista/musikero or singer/athlete?<br />5. Kung maibabalik mo ang oras, ano ang mga bagay na gagawin mo?<br />6. Bakit ‘mga kwentong upos’ ang pangalan ng blog mo? At bakit ‘taga-pluto’ ang pen name mo?<br />7. Kung gagawa ka ng letter sa ex mo, ano ang isusulat mo?<br />8. Kung iibahin mo ang pangalan mo, ano ang ipapangalan mo sa sarili mo? At bakit?<br />9. Paano ka nahilig magsulat? Bakit ka nagsusulat?<br />10. Sino ang mga paborito mong writer?<br />11. Sa sarili mo, ano ang dahilan mo kung bakit ka nagpe-facebook?<br />12. Ano ang mga madalas mo gawin kung hindi ka nagsusulat?<br />13. Sa tingin mo sa sarili mo, ano ang kalakasan at kahinaan mo bilang isang tao?<br />14. Ano ang paborito mong quote? Sino ang nagsabi? At bakit mo paborito ang nasabing quote?<br />15. Kung magkakaroon ka ng isang milyong piso, saan mo gagastusin iyon?<br /><br />Yan ang mga tanong na napili kong sagutan. Ang mga susunod na entries ko dito sa blog na ito ay mga sagot sa mga tanong sa itaas.<br /><br />Ang mga sagot. Abangan..<div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-60577234519697483622011-02-02T20:34:00.002+08:002011-02-23T23:16:02.848+08:00mrowkooBBinalik ko na ang hiniram kong libro na ‘Peksman (mamatay ka man), Nagsisinungaling ako (at iba pang kwentong kasinungalingan na hindi pa dapat paniwalaan)’ ni Eros S. Atalia. Sa facebook fan page ng Visprint Inc. ko nakilala ang nasabing libro, dahil sa wala naman akong pambili e humanap na muna ako ng ibang paraan para mabasa ‘yon. Gusto ko kasi na may preview na ako ng libro bago ko bilhin. Mahirap yung sa bookstore pa ako hihirit ng preview ng isang libro tapos e hindi ko naman bibilhin kapag hindi ko nagustuhan.<br /><br />Halos dalawang linggo din nakitira sa’kin ang nasabing libro at hindi lang ata walong beses ko nabasa ang libro. Tama nga ang mga nagbigay ng blurb sa librong iyon. Magaling magbalasa ng mga salita si Eros. Ang simpleng kwento ay magiging nobela. Parang hindi sya marunong magtapon ng mga salita. Kaya nyang gawing kasinghaba ng isang taon na kwento ang pinagdaanan ng isang tao sa isang araw lamang. Iyon ang natutunan ko sa kanya, ang bumalasa at magpaliko-liko ng salita. Natutunan ko din na wag ipokus ang istorya sa mismong topic mo, kailangan lumiko-liko ka sa mga madadaanan mo bago mo tumbukin ang dulo.<a name='more'></a><br /><br />Sa ngayon ay may hinihiram na naman akong libro, sikat na ang libro at usap-usapan na sa fan page ng libro at sa fan page ng sumulat ng libro ang istorya nito. Hindi ko pa nababasa ang libro pero kung pagtya-tyagaan ko lang basahin ang napakadaming wall posts ng mga nakabasa na ng nasabing libro, mukhang mabubuo ko ang kwento ng libro. Mukhang pwede nga din i-print at gawin ulit panibagong libro ang mga comment at wall posts nila dahil sa haba ng mga sinabi nila. Na sa kahit anong anggulo tingnan ay isa lang naman ang gusto nilang sabihin – na nabasa na nila ang libro.<br /><br />Nakakalungkot isipin na madaming Pinoy (kung hindi lahat) ang naka-ugalian nang ikwento ang mga nabasa nila. Sa totoo lang ay hindi lang ang nabasa nila. Kahit ang napanuod, napakinggan at nagawa o napuntahan nila ay kinukwento nila. Hindi kaya nila naisip na hindi naman lahat ng taong pinagku-kwentuhan nila ay natutuwa na kinekwento nila ang nabasa nila? May mga tao din naman na gustong basahin ang hindi pa nababasa. Nakakalungkot isipin na madalas ay nagiging kagaya din nila ako. Makwento.<br /><br />Sa ngayon, habang hinihintay ko ang ipapahiram sa aking libro, ay palit-palitan ko na munang binabasa at tinitingnan ang dalawang libro dito sa bahay. Literary folio ang mga ito ng student publication sa isang university dito sa lugar namin. Mga tula, prosa, kwento at mga photograpy na gawa ng mga estudyante ng unibersidad ang nakalagay sa libro. Binbasa dahil may mga kwento, tula, at prosa nang tumatak sa isip ko at maku-kwento ko kung sakaling may magtanong. Tinitingnan dahil may mga kwento at tula na medyo wala sa panlasa ko, yun e ang mga english. Dahil sa marami silang nagsulat sa libro, masasabi kong hindi naman isang buong libro ang nababasa ko kundi mga column lang. Nakakatuwang isipin na madaming estudyante din pala dito sa amin ang mahilig at may talento sa pagsusulat, madami sa kanila at yung sakto sa panlasa ko ang istilo nila. Yun ay ang pagsusulat na gamit ang wika natin.<br /><br />Nakakaintindi at marunong naman ako magsalita ng wikang english. Pero ang sarap ng pakiramdam ko kapag natatapos ko basahin ang isang buong libro na naintindihan ko ang bawat salita. Sa english kasi, may mga salita sila na kung ihahambing sa wika natin ay malalalim na. Yung mga tipo ng salita na hindi na nagagamit para gamiting dialogue sa pelikula. Sakit ko pa naman na kapag may nabasa akong salita na hindi ko maintindihan at binabalikan ko ang chapter na pinanggalingan nya para malaman kung paano ginamit ang salita. Madalas hindi ko talaga nakukuha kaya hindi ko natatapos basahin ang libro. Tsaka hindi ko naman kailangan magsulat sa wikang english dahil hindi ko naman pinangarap ng mabasa ng mga banyaga ang mga sinusulat ko. Kaya sa wikang tagalog ako. Unique pa. Magmura man ako, hindi maiintindihan ng mga banyaga.<br /><br />Madami pang libro ang gusto ko basahin, sa parehong paraan na naghahanap pa ako ng mga libro na pwedeng basahin. Tagalog ang gusto ko syempre. Kaya kung may ma-suggest kayo, i-comment nyo lang. Kahit indie book pa yan.<div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-86147947969263059392011-01-29T21:12:00.007+08:002011-02-23T23:16:24.635+08:00Ang hindi lumingon...<span class="Apple-style-span">Iba na ang iskwater na pinanggalingan nya. Labing-limang taon pagkatapos masunugan ang lugar, nag-iba na ang kabuuan nito. Iba na ang mga bahay, iba na din ang mga tao. Wala na ang mga dating mukha na kasa-kasama nya maglaro. Naisip nya na malamang ay pamilyado na ang mga iyon. Sakay ng kanyang ‘bumble bee’, nag-ikot-ikot sya sa lugar kung saan bihira lang makakita ng kotse ang mga tao.<br /><br />Nakita nya ang bagong batch ng mga batang yagit na naglalaro sa kalye. Mga batang mas malaki ang tiyan kesa sa ulo. Dati mga kalaro nya ang nakikita nyang ganon, ngayon mukhang mga anak na nila ang nakikita nya. Nag-isip sya, paano nga ba lumalaki ang tiyan ng mga bata samantalang kulang naman sa kinakain? Sa kabilang banda naman ay nakita nya ang court na pinaglalaruan nila ng mga kalaro nya dati. Court kung saan ilang beses syang nabutasan ng bola dahil sa kakabato ng mga adik na madalas syang pagtripan. Mga adik din ‘daw’ ang naging dahilan ng sunog noon, pero mga adik din ang nagsisigaw sa buong lugar na may sunog. Sa tapat ng court ay ang isa sa mga bahay na masasabi nyang may kaya. Sa bahay na ‘yon nakatira ang crush nya dati. Mukhang wala nang tao sa bahay ngayon. Malamang nasa ibang bansa na. Madami pa sya nakita na halos nakikita din nya dati noong nakatira pa sila doon. Mga batang kalye, mga dalagang maagang lumalandi, mga binatilyong busy sa pagsinghot ng rugby. Walang pinagkaiba sa lugar na kinagisnan nya. Ang pinagkaiba lang ay mga bagong mukha na ang gumagawa ng mga nakita na nya dati.<a name='more'></a><br /><br />Nag-iikot sya ng may biglang kumaway sa harap ng kotse nya. Namukhaan nya ang lalaki. Kalaro nya dati. Buti namumukhaan pa sya. Bumaba sya ng kotse at nilapitan ang lalaki. Kamustahan at konting kwentuhan sa daan. Tinanong nya sa lalaki ang mga nangyari sa loob ng labing-limang taon na wala na sya sa lugar. May mga pinagbago naman daw. Sementado na ang mga paupahang apartment na dati ay mga pinagtagpi-tagping plywood lang. May mga asawa na din daw yung mga kalaro nila dati, kahit ang lalaking kausap nya’y may asawa na din. Tinanong nya ang trabaho ng kausap. Electrician daw. Taga-wire tap ng kuryente ang pinagkakakitaan nya. Sandaang piso kada buwan ang bayad sa kanya ng mga subscribers nya, tipid nga naman kumpara sa meralco. Ok naman daw ang income dahil may trabaho naman din daw ang asawa nya. Nagbebenta ng laman sa gabi. Wala namang magawa ang lalaki dahil yun na ang trabaho ng asawa nya ng magkakilala sila.<br /><br />Niyaya sya sa eskinita ng lalaki. Sa eskinitang papasok sa dating tinitirhan nila. Party place na ang eskinita ngayon. Mga nag-iinumang lalaki sa kaliwang bahagi, mga nagsusugal na mga babae naman sa kabila. Yun daw ang pinagkakaabalahan ng mga tao doon dahil wala ng makitang trabaho dahil hindi naman nakapagtapos. Nakapagtapos man ay wala namang pera para makapag-apply. Madiskarte naman daw ang mga tao sa kanila. Kanya-kanyang raket para magkapera. Ang mga babae, kundi puta ay mga labandera o nagbebenta sa palengke. Ang mga lalaki, kargador naman sa palengke, yung iba e runner ng mga pusher sa droga, callboy naman ang mga itsura, at taga-benta naman ng parte ng kotse ang iba na ninakaw o binaklas lang. Ang mga bata naman ay madalas sa simbahan para mamalimos.<br /><br />Alam nyang wala syang matutulong para sa mga taong kinagisnan nyang makasama. Hindi din nya alam kung ano ang dahilan at bakit pa nya binalikan ang lugar na iyon. Maganda na ang buhay nya ngaon. May sarili na syang negosyo. May sariling bahay at kotse. Pero naniniwala sya na ‘ang hindi lumingon sa pinanggalingan ay hindi makakarating sa paroroonan’. Alam nya, hindi sya aasenso kundi dahil sa lugar na pinanggalingan nya tulad ng iskwater. Lugar na nagmulat sa kanya para magsumikap.<br /><br />Nagpaalam na sya sa lalaking nakakwentuhan nya ng panandaliang oras. Hindi na sya nagpahatid palabas, alam naman nyang walang gagalaw sa kanya. Nakangiti syang lumabas ng eskinita dahil kahit paano ay napasyalan nya ang lugar na tinirhan nila dati.<br /><br />Kita sa mukha nya ang kasiyahan.. hanggang sa makita nya si ‘bumble bee’, wala nang side mirror at dalawang gulong. Tinira ng mga binatilyo doon nang makitang hindi na sya nakalingon.</span><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-22968492135122872452011-01-29T21:11:00.003+08:002011-01-29T21:31:44.491+08:00Twalya<p class="MsoNormal"><span >Saksi sa kaganapan sa banyo.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Unang hinahanap ng bagong paligo.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Pamunas sa katawang mabango.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Yumayakap kapag katawan ay natuyo.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Minsa’y ginagamit pantakip ng ulo.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Pangontra sa init at sa kuto.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Kung ikaw nama’y nahihiya sa ulo mo.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Pwede ding pantakip sa ulong kalbo,<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span ><o:p> </o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Minsa’y ginamit pamunas sa katawang may dugo.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Bakit naging pula ang kulay ng twalya ko?<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span >Sinabi sa’kin pag-uwi ko.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span><span class="Apple-style-span" >“Leo, sinaksak ang kuya mo.”</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 10pt; "><o:p></o:p></span></span></p><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-29446938113537563792011-01-29T21:08:00.004+08:002011-02-23T23:17:00.231+08:00Gudnyt! Switdrims! Muah!<p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span">(Ang kwentong ito ay naglalaman ng mga salitang hindi dapat sa mga bata. Kung bata ka, wag mo sanang mapanaginipan ito.. alam kong babasahin mo parin ‘to. Enjoy!)</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span class="Apple-style-span"></span>“Three points!” sabi ng commentator kasabay ng hiyawan ng mga fans nya.</p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify">Lamang pa ng isa ang kalaban nila. Tatlong segundo na lang ang natitira. Sa kalaban ang possession, kailangan maagaw ang bola. Mabilis ang pangyayari. Biglang nasa kanya na ang bola, mauubos ang oras kung ipapasa pa nya. Bagamat’t kinakabahan, wala na syang pagpipilian kundi ang tumira. “Bahala na!” sabi nya sa isip nya. Dalawang segundo. Isa. Tumunog ang buzzer. Hiyawan, sigawan at palakpakan ang mga tao. Panalo sila.</p><a name='more'></a><p class="MsoNormal" style="text-align:justify">“Ang galing galing mo talaga! Aylabyu!” sigaw ng isang babae. Nakita nyang sumisigaw ang babae. Kinindatan nya. Lalong tumili ang babae. Mabilis ang mga sumunod na naganap. Kasama na nya sa isang kwarto ang babae fan na tumitili sa kanya. Kapwa sila hubad. Hinahalikan sya ng babae, Sa labi. Sa leeg. Sa katawan, Pababa sa kanyang galit na ‘sundalo’. Hindi maipinta ang mukha nya sa sarap na nararamdaman sa ginagawa ng babae sa kanya. Lalong nagalit ang ‘sundalo’. Natakam lalo ang babae. Nanggigil. At sa isang iglap..</p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify">“Araaaaaaaaaay!” nagising si Makmak sa pagkakatulog.</p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify">Kinagat ni Blackie ang ‘sundalo’. Akala ata buto.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><o:p><span class="Apple-style-span"> </span></o:p></p><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span"><b>nagustuhan mo? i-share mo na!</b><!-- AddThis Button BEGIN --><br /><div class="addthis_toolbox addthis_default_style "><br /><a href="http://www.addthis.com/bookmark.php?v=250&username=xa-4d4415f643952dd4" class="addthis_button_compact">Share</a><span class="addthis_separator">|</span><a class="addthis_button_preferred_1"></a><a class="addthis_button_preferred_2"></a><a class="addthis_button_preferred_3"></a><a class="addthis_button_preferred_4"></a><br /></div><br /><script type="text/javascript" src="http://s7.addthis.com/js/250/addthis_widget.js#username=xa-4d4415f643952dd4"></script><br /><!-- AddThis Button END --><br /></span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-57153236793557677332011-01-28T22:40:00.002+08:002011-01-28T22:42:01.510+08:00Ginagawa pa<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_UobD9p1-rO4/TULVdcu-A_I/AAAAAAAAABE/Cbyz0zory4o/s1600/construction.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 291px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_UobD9p1-rO4/TULVdcu-A_I/AAAAAAAAABE/Cbyz0zory4o/s320/construction.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5567246791289471986" /></a><br /><div><span class="Apple-style-span" >Kasalukuyan pa pong hinuhukay ang pundasyon. Balik po kayo bukas. Baka ok na.</span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2303379324558811048.post-31163582446394809492011-01-28T21:33:00.002+08:002011-01-28T21:39:55.801+08:00Exchange Link Tayo?<span class="Apple-style-span" >Dahil wala pa akong kaibigan bukod kina Philip, Marlboro at Winston. Gusto ko sana na magkaroon pa ng mga kaibigan na mahilig din humithit. Comment ka lang dito, isama mo ang pangalan ng blog mo at ang url ng blog mo. Hintayin mo lang ang ilang araw at makikita mo na ang blog mo sa blogroll ko. Pero syempre dapat palitan tayo. Dapat isama mo din ako blogroll mo. <b>Mga Kwentong Upos</b> ang pangalan ng blog ko, at ang url nya ay <b>http://www.mgakwentongupos.blogspot.com</b>. Quits lang diba? :)</span>Unknownnoreply@blogger.com5